Çotanak–28 Görele & Ünlüce Mahallesi Yeşilin Maviyle Buluştuğu Eşsiz Memleketim

ANILARIMLA ÜNLÜCE MAHALLESİ

Yazar : Beytullah GÜLŞEN
Tarih : 04.03.2010

Ben eski adı Devge şimdiki yeni adı Ünlüce Mahallesi olan yerde doğdum. Yazılarımı kaleme aldığımda hatıraların takvimleri belleğimde olan önce köyüm mahallem ve o güzel sevecen sevgi dolu insanlar geliyor aklıma. Sis dağının rüzgârları ile deniz rüzgârlarının uğuldayarak ağaçların yapraklarından çıkan hışıltılar ile beraber tahtadan yapılan pencere kapaklarının rüzgârın şiddetiyle çarparak çıkardığı sesler dedemin anneme gelin gel kahve yap içelim diyerek çağırmasını annemin kuzinenin içinden mangala aldığı közün üzerinde yapmış olduğu köpüklü kahve dedemin kahveyi yudumlarken bana anlattığı hikayeleri sanki daha dün gibiymiş hiç aklımdan çıkartamıyorum.
Benim şanslı yanım köyde doğmuş olmam ve doğayla iç içe yaşamam.Ben hep tek mutfaklı iki odalı ve akşam olunca gaz lambası ışığında mutluluğun huzur dolu olduğu evimizi, Annemin Babamın reşberlik yaptığı sabahları erken saatlerde kalktığımız ve güneşin çatal kayadan doğuşunu, yaprakların üzerine düşen çise damlacıklarını, gülün dalında cıvıl, cıvıl öten kuşun sesiyle uyandığım güzel günleri, Salı günü kurulan Salı pazarını köylerden kilometrelerce uzaklardan ve o yollardan aşarak sırtta taşınan sepetlerin gıcır, gıcır ses çıkartarak çitten çubuktan toplanan sebzelerin pazarda satılıp onunla şeker, tuz, un, somun ekmeği ve düğün helvası dediğimiz cevizli koz helvası alıp eksikler görülünce insanların birlik ve beraberlik içinde köyün yolunu tutup; biz çocuklar ise Salı akşamları onların yolunu büyük bir heyecanla bekleyerek hepimiz o güzel günleri dolu, dolu birçok anıları ile yaşadık. Bunun ötesinde yine güneşli günlerde kızılağaç yaprağından kavuk yapıp kafamıza taktık, yaban çileğini, orman mantarını toplayıp dizin dizdik, fındık topladık, akşam imecelerinde fındık soyduk. Köy düğünlerinde komşu gecelerine gittik bir birimizin yadımlarına koştuk, fırında közde boğul pişirdik yedik, orta çayda top oynadık değirmende un öğüttük, derelerde beraber yüzdük.

Ünlüce Mahallesi 1982

Fakat şimdi bunlar sadece yukarıdaki resimlerden de anlaşılacağı gibi hatırlarda kalan birçoğunun aramızda olmadığı ve onları hatırlamak, hatırlatmak için buraya sığdırmaya çalıştığım anılar. Üzerinden yıllar geçti her şey başkalaştı. Hepimiz bir birimize yabancılaştık sonrada bir birimize sorar olduk nerde ve niçin yanlış yaptık fakat hala bunun cevabını bulamadık bu yazılarımı okuyan tüm okuyucularıma 28 yıl önce çekilen bu fotoğrafa bakmalarını 28 yıl önce oradaki birlik beraberliğin ne kadar içten ve samimi olduğunu bir kez daha hatırlatmak istedim.

Şimdi soruyorum;

Hepimiz o günleri özler olduk niye?

Yâda yeniden o günlere mi dönmek istiyoruz fakat cesaretimiz mi yok?

Öyle ise İyi bir sonuca ulaşa bilmek için bir birimizle daha sıcak ve yakın olmak zorundayız

Asla nerelerden nereye geldiğimizi unutmayalım. Unuttuklarımızı bir düşünelim. Kültürümüz adına düğünlerimizi, yardımlaşmalarımızı, hasta sökel olanın yalnız kalmadığı mutlu ve acı olan günlerde el ele oluşlarımızı, usluların bir dediğinin iki olmadığı o günler düşünelim.

Ünlüce Mahallesi kimseye yüklenmeden, kimseyi geri dönüp yargılamadan hepimizin sorumluluklarını alıp bir nebzede olsa el, ele vererek, beklentisiz Ünlüce mahallesini ünlüce yapacak işte biz olan o çocuklarını bekliyor. Saygılarımla...